De goudwang gibbon

Met deze moeder is iets niet helemaal goed, lijkt me. Het eerste wat ze namelijk doet is zich in mijn beeld in mijn armen storten en daar geborgenheid zoeken. Het roept vragen bij me op: Komt ze zelf tekort? Is ze vroeger als jong tekort gekomen? Is ze te vroeg bij haar eigen moeder weggehaald? Heeft ze geen vriendinnen?
Ik krijg er niet duidelijk een antwoord op. In dit geval zou het heel erg helpen als iemand wat meer kon vertellen van haar verleden zodat dat openingen geeft voor haar en mij.
Het komt bij mij over of ze haar jong erg bij zichzelf houdt, een beetje als ‘hebbeding’. En ik vraag me af of ze het wel goed kan opvoeden, of haar eigen moeder wel een goed voorbeeld is geweest voor haar. In mijn beeld schiet ze weg met het jong, alsof ze het moet afschermen.
Ik probeer erachter te komen of ze wat meer van zichzelf kan vertellen en krijg van haar de indruk dat ze timide en teruggetrokken is. Ik leg haar mijn indruk voor dat ze moeite heeft met het opvoeden en het lijkt erop of ze mij vraagt wat te doen. Maar ik heb natuurlijk geen verstand van apen dus ik vraag of ze bij haar verzorgers terecht kan. Ze laat weten dat betrokken verzorgers gedachten kunnen overbrengen naar haar, haar zo kunnen leren hoe ze met het jong moet omgaan.
Dit dier komt bij mij heel onzeker over en bij het afscheid nemen wens ik haar sterkte en het beste toe.