De netpython

Deze netpython laat als eerste weten graag in een boom te hangen. Wat ik me herinner zag ik geen boom staan in het hok en ik vraag waarom hij graag in een boom hangt. Hij laat voelen dat het met gewichtsverdeling te maken heeft. Dat het een erg prettig gevoel is om met zijn kop naar beneden om een boom te hangen. Ik kijk na het gesprek op internet en lees dat jonge dieren goede klimmers zijn; als ze ouder zijn is hun gewicht te zwaar zodat ze op de grond zijn aangewezen. Deze python laat zijn lijf als zwaar en log voelen. Ik vraag of hij wel weet hoe mooi hij is. ‘Ik ben zoals ik ben.’
Hij is erg laag in energie dus ik val twee keer tijdens het gesprek in slaap. Om wakker te blijven vraag ik of hij mijn lijf wil voelen. Dat wil hij wel maar hij schrikt van mijn armen en benen. Dat dat zomaar aan je lijf kan bungelen! Hij ervaart het als een soort ongeleide projectielen, ver van hem af. En dan mijn hoofd! Het voelt voor hem of het gescheiden is door de nek en de draaiingen van alleen het hoofd terwijl de nek stil blijft, vindt hij heel raar. Hij is even heel alert als hij zegt een klein kind in me te zien dat wil spelen, plezier wil maken. Dat heeft hij niet.
Ik vraag of ik zijn lijf mag voelen. Het voelt heel goed, heel kloppend. Lekker compact allemaal in één lengte, inderdaad zonder uitstulpsels. Hij laat voelen hoe hij beweegt: intrekken – uitduwen – vooruit.
En dan vindt deze python het wel weer goed. Genoeg activiteit geweest. Hij wil weer slapen/rusten!